przez Yurek3 » 07 Sty 2014 20:17
Poczytaj jaki to bashit to jest wymyślone pod sportowców po to by mogli dostać papiery na astmę i stosować zabronione środki jeśli by tak nie było to sorry jesteś chory nie masz wyników to kończ karierę ,a nie sięgaj po środki zabronione dla innych ,astmę wysiłkowa można przypisać każdemu sportowcowi jak znajdzie lekarza ,który się za odpowiednią kwotę podłoży.
Tak zajmuje się dopingiem HGH ,EPO i wiele innych środków mam firmę w Chnach i online biznes z tym związany.
Astma i sport, zarys historii
W badaniu przesiewowym, przeprowadzonym w roku 1986 i opisanym przez Komitet Olimpijski USA, spośród 597 amerykańskich sportowców, przewidzianych do uczestnictwa
w letnich Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles 1984, 67 cierpiało z powodu astmy wysiłkowej (EIA) lub astmy. Grupa ta zdobyła ogółem 41 medali w trakcie w/w Igrzysk (5). Występowanie EIA na poziomie 11% pośród amerykańskich sportowców olimpijskich w roku 1984 (6) wzrosło do > 20% pośród amerykańskich sportowców uczestniczących w letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w roku 1996 (7). Występowanie astmy wynosiło 45% u kolarzy szosowych i górskich w porównaniu do wskaźnika zero u pływaków i w grupie podnoszenia ciężarów (7). Larsson i wsp. opisywali w swoim, opublikowanym w 1993 roku doniesieniu, że u 23 spośród czołowych zawodników w konkurencji narciarstwa biegowego obserwowano skojarzenie BHR i astmy w porównaniu do zaledwie 1 osoby spośród 23 osób z grupy referencyjnej (8). W raporcie z badania kwestionariuszowego, Heir i Oseid zaprezentowali częstość występowania rozpoznanej przez lekarza astmy u 14% spośród 155 aktywnie uczestniczących w zawodach narciarzy; ponadto w grupie czynnych narciarzy, liczba zdiagnozowanych przypadków astmy wzrastała wraz z wiekiem (9). Po tej publikacji ukazały się doniesienia o wysokich wskaźnikach występowania w/w chorób u norweskich i szwedzkich narciarzy (10), u wyczynowych zawodniczek i zawodników w konkurencji jazdy figurowej na lodzie (11; 12), wśród czołowych sportowców uprawiających sporty zimowe (13) oraz wśród uczestników amerykańskiej drużyny olimpijskiej sportów zimowych – w tym u złotych medalistów (14). Langdeau i współpracownicy opisali, że u 49 spośród 100 sportowców wyczynowych (w różnych dziedzinach), występuje nadreaktywność oskrzelowa (BHR) na metacholinę (49%) w porównaniu ze wskaźnikiem 28% osób prowadzących siedzący tryb życia (15).
Feinstein i wsp wykryli skurcz oskrzeli indukowany wysiłkiem (exercise induced bronchospasm- EIB) u 9 spośród 48 piłkarzy futbolu amerykańskiego (16), podczas gdy nadreaktywność oskrzeli na metacholinę (PD20-metacholina < 16,3 µmol) została stwierdzona u 35,5% zawodniczek norweskiej, narodowej drużyny piłki nożnej kobiet (17). Spośród zawodowych graczy futbolowych drużyny kanadyjskiej, 56% wykazało dodatni wynik testu spirometrycznego (wzrost FEV1 >e; 12%) po przyjętym wziewnie salbutamolu (18). Helenius i Haahtela opublikowali wyniki szeregu badań, przeprowadzonych pośród czołowych, fińskich lekkoatletów, wykazujących rozpoznaną przez lekarza astmę u 17% biegaczy długodystansowych, 8% sprinterów oraz 3% u osób z kontroli (19). W innym badaniu, astma ogółem (astma bieżąca, astma rozpoznana przez lekarza lub nadreaktywność oskrzeli) została zidentyfikowana u 23% sportowców w porównaniu z 4% u osób kontroli, astma bieżąca u 14% w porównaniu z 2% u osób kontroli oraz dodatni wynik skórnego testu punktowego u 48% sportowców w porównaniu z 36% u osób kontroli (20). Wysoka częstotliwość BHR (48%) na histaminę była również obserwowana wśród pływaków (21). Maiolo i wsp. opisali występowanie astmy na poziomie 15% i atopii na poziomie 18% pośród 1060 włoskich lekkoatletów wyczynowych (22). W badaniu norweskim opisano wyższą częstość występowania astmy pośród zawodników uprawiających dyscypliny wytrzymałościowe w porównaniu z zawodnikami dyscyplin biegowych i siłowych (23). W oparciu o obiektywne kryteria diagnozowania astmy i/lub nadwrażliwości oskrzeli, podane przez Komisję Medyczną MKOL, Dickinson opisał częstość występowania tych chorób pośród brytyjskich zawodników, uczestniczących w Igrzyskach Olimpijskich w roku 2000 i 2004 (24), określając ją na poziomach odpowiednio 21,2% i 20,7%, przy dodatnim wyniku testu prowokacji oskrzeli lub testu spirometrii.
W jaki sposób sportowcy nabywają EIS i BHR?
1. Astma wysiłkowa, dlaczego?
Dwie hipotezy próbują wyjaśnić związek, zachodzący między aktywnością fizyczną i astmą wysiłkową. Jedna z nich, odnosi się do ochładzania dróg oddechowych spowodowanego nasilonym oddychaniem w trakcie wysiłku. Druga hipoteza opiera się o zjawisko zwiększonych strat wody z dróg oddechowych podczas wysiłku, również wskutek nasilenia oddychania. Uważa się, że ochładzanie dróg oddechowych z powodu strat ciepła wskutek wytężonego oddychania w trakcie wysiłku powoduje zwężanie naczyń oskrzeli, w reakcji, na które następuje wtórne przekrwienie, powodujące obrzęk i zwężenie dróg oddechowych (25). Z drugiej strony, objawy mogą być skutkiem utraty wody, wynikającym z wytężonego oddychania sportowców wyczynowych (aż do 280 l/minutę) w trakcie wysiłku. Wydychane powietrze jest wówczas silnie nasycone wodą. Zakłada się, że wynikowy wzrost osmolarności płynu okołorzęskowego, wyściełającego błony śluzowe dróg oddechowych, powoduje uwalnianie mediatora, nasila stany zapalne dróg oddechowych i zwężanie oskrzeli (26). Stosowanie wziewnego mannitolu w charakterze narzędzia diagnostycznego do rozpoznania nadwrażliwości oskrzelowej nadal potwierdza tę hipotezę (27).
2. Dlaczego u sportowców wyczynowych pojawia się astma wysiłkowa lub nadreaktywność oskrzeli
To, że intensywny wysiłek fizyczny może spowodować zwiększenie nadwrażliwości oskrzeli zostało po raz pierwszy wykazane u norweskich pływaków wyczynowych po treningu z przepływaniem odcinka 3000 metrów (28), a następnie u młodych narciarzy w trakcie zawodów (9). Ciężki trening wytrzymałościowy, szczególnie realizowany w niekorzystnym środowisku, obciąża błonę śluzową dróg oddechowych. Zjawisko to zostało przedstawione przez Sue Chu i wsp. w wynikach biopsji oskrzelowych, pobranych od ciężko trenujących młodych narciarzy niechorujących na astmę, ale wykazujących zwiększoną reaktywność dróg oddechowych na zimne powietrze (29; 30), opisując nasilenie stanów zapalnych dróg oddechowych ze skupiskami tkanki limfoidalnej i nasiloną ekspresją tenascyny (grubość pasma immunoreaktywności swoistej dla tenascyny w błonie podstawnej)
u narciarzy. Podobne wyniki zostały opisane u psów alaskańskich (31) i eksperymentalnie u myszy poddanych wysiłkowi w porównaniu z myszami w stanie spoczynku (32). Zmiany zapalne były opisywane w wymuszonej plwocinie wyczynowych pływaków (21). Tak więc, ciężki i powtarzalny trening w zakresie dyscyplin wytrzymałościowych, prowadzony
w dłuższych okresach czasu i skojarzony z nieoptymalnymi warunkami środowiskowymi może przyczyniać się do rozwoju astmy i nadwrażliwości oskrzelowej, spotykanej wśród czołowych sportowców.
http://www.sportacademy.pl/smf/index.php