Biathlon.pl

Może taka mała dygresja od tematu , ale chciałbym zapytać osób które studiują/studiowały dziennikarstwo czy w ogóle warto iść na ten kierunek.
Otóż na razie uczę się w Liceum na profilu humanistycznym i w przyszłości mam zamiar iść na studia dziennikarskie i chciałbym kiedyś komentować sporty zimowe, biathlon oglądam od paru ładnych lat.Da się gdzieś wyjść po takich studiach , uczą czegoś porządnego i czy bez znajomości dasz rade jakoś ruszyć ?
Czy też jest to profil jak mawiają dla bezrobotnych gdzie potem musisz się tułać.
Z góry dzięki za odpowiedź

bye

Są studia, gdzie papierek uczelniany jest istotny dla pracy w zawodzie (prawo, medycyna, geodezja, studia techniczne), dziennikarstwo na pewno takim nie jest. Jeśli masz siłę przebicia (plecy, zaraz ktoś doda ) i ogólne predyspozycje, to nawet po bibliotekoznawstwie się wkręcisz, jeśli nie, to dyplom na nic.

Potwierdzam to co napisał Kat. Studia jak studia - dla samego siebie można zrobić, ale to nie jest prawo, medycyna czy dyplom inżyniera. Jedno co się przyda (ale to w każdym zawodzie), to nauka języków obcych. Mityczne plecy też się przydadzą

Prędzej da radę ktoś, kto już na studiach był w radiu/tv studenckim, zaczepił się do lokalnej gazety, na jakiś portal internetowy, a studiował co innego, niż ten, kto skończy dziennikarstwo a praktyki nie będzie miał żadnej.

Jak ktoś ma smykałkę, płynny styl, byków ortograficznych nie popełnia (lub nie sepleni i wygląda jak człowiek - jeżeli chodziłoby o TV), to pracę jako dziennikarz znajdzie. Nachodzi się, trochę pomęczy, nawysyła próbnych tekstów, ale znajdzie. Nawet bez studiów dziennikarskich.

Plusem tych studiów jest to, że dają dość dużo wolnego czasu, który jednak należy solidnie spożytkować - np. odbębniać praktyki, tyrać w ramach wolontariatu przez naście miesięcy, znosić gburowatych naczelnych, przeświadczonych o swojej nieomylności. Coś niecoś zawsze można się nauczyć. I teraz sprostowanie w kwestii "mitycznych pleców". Na licencjacie mieliśmy specjalizację sportową. Było nas tam dziewięć osób: koleżanka jest rzeczniczką klubu, druga koleżanka pracuje w sportowej agencji PR, jeden kumpel pisze dla Polski the Times, drugi dla sport.tvp.pl, trzeci dla sporteuro.pl, czwarty pracował w "Przeglądzie Sportowym", ale z pewnych względów (na pewno nie zarobkowych) zrezygnował, jeden ma swój portal piłkarski (dość znany), ja pracuję w Polskim Związku Kajakowym. Razem 8 z 10 osób na tej specjalizacji znalazło pracę w zawodzie. Ale to nie wszystko. Jeden z kolegów jest serwisantem w sporcie w RMF FM. Na magisterce doszło do nas wiele nowych osób. Z mojej paczki: jeden pracuje w redakcji sportowej Axela Springera (bo już nie ma podziału tam na Fakt i Przegląd Sportowy, stąd niektóre teksty można zobaczyć w obu gazetach), drugi w tymże Axelu jest montażystą materiałów video, trzeci trafił do Polski the Times... i tak mogę mnożyć i mnożyć. Żadna z tych osób w Warszawie nie miała pleców. Za to od razu nikt nie zarabiał kokosów, o ile w ogóle cokolwiek zarabiał. Ale zaparliśmy się i daliśmy radę.

Jedno muszę Ci powiedzieć na temat tych studiów: jeśli nie umie się pisać - te studia w niczym nie pomogą. A pisanie jest podstawą dla gatunków dziennikarskich w radiu, czy TV. Za to jeśli coś potrafisz, to pomogą odkryć Ci w pewnym stopniu swój styl i wyeliminować złe nawyki. Dużo jednak jest uniwersyteckiej teorii, o praktykę trzeba zadbać samemu.

Mama mojej koleżanki, pilnująca, żeby "Gazeta Pomorska" trzymała się kupy, mawia, że najgorsi dziennikarze są po dziennikarstwie Myślę, że chodzi o to, że same studia - tak jak powiedzieli poprzednicy - nic nie dadzą. Grunt to praktyka, praktyka, praktyka. Portale, wkręcanie się w różne projekty dziennikarskie, pisanie aż do znudzenia i nauka języków obcych. Wszyscy moi znajomi, którzy poszli w dziennikarstwo sportowe, nie mają za sobą studiów dziennikarskich.
Jeśli chodzi o teorię, polecam kursy Mniejszy wymiar godzinowy niż studia, a wyniesiona wiedza - tak sądzę - podobna. Sama wyszłam z warsztatów dziennikarskich Mirosława Twaroga w Bydgoszczy i powiem, że masa ludzi stamtąd - praktycznie wszyscy ci, którzy przy dziennikarstwie chcieli pozostać - załapała się w jakichś redakcjach, na portalach... Praktyka jest tu o niebo ważniejsza od papierka

Najlepiej spójrz na przedmioty, jakie będziesz mieć w ramach kierunku na wybranej uczelni. Są i tacy, którzy idą na studia dziennikarskie, żeby do umiejętności praktycznych dodać podbudowę teoretyczną, i wychodzi im to na zdrowie.

A jeżeli potrzebujesz rady, na jakie studia iść, żeby potem zajmować się dziennikarstwem, polecałabym dobrą filologię. Tak z doświadczenia - filologia daje i język obcy, i wiedzę o jakiejś kulturze, i (przynajmniej na UMK) sporo warsztatu, jeśli chodzi o pisanie.

Tak jak wszyscy piszą, jak chcesz być dziennikarzem, to nie idź na studia, to nic nie da. Podam ci mój przykład. 2 miesiące temu założyłem bloga o kolarstwie, wkleiłem linki w kilku miejscach i dzisiaj już piszę dla jednej z większych polskich stron o tej tematyce. Tobie polecam taką samą drogę. A jak będziesz dobrze pisał, to z czasem coraz większe strony, gazety, a może nawet telewizje będą się do ciebie zgłaszać.

losoz napisał(a):Tak jak wszyscy piszą, jak chcesz być dziennikarzem, to nie idź na studia

Sorry, nie wszyscy tak piszą . Żeby zostać dziennikarzem trzeba umieć pisać i mieć w sobie pasję. Jak podałem wyżej przykłady - ja i wielu moich znajomych mieliśmy pasję do sportu (prawdziwą) i dziś piszemy za pieniądze. Te studia na pewno nie przeszkadzają być dobrym dziennikarzem. A czy pomagają? To już na temat na inną dyskusję. Natomiast punkt wyjścia to praktyka. Jednak śmiem twierdzić, że dziennikarze po dziennikarstwie - ci rzekomo najgorsi - w praktyce są lepsi niż ludzi po filologii, bo znają choćby tajniki nadawania tytułów, czy składania do kupy leadu. Ale to nie jest reguła - to może sknocić i dyplomowany dziennikarz, a dobrze wywiązać się gość bez doświadczenia.

a jeśli ktoś chce zostać dziennikarzem radiowym??

AnnaFarna napisał(a):a jeśli ktoś chce zostać dziennikarzem radiowym??

To niech puka do rozgłośni i inwestuje w konsultacje logopedyczne. Jeśli nie jesteś geniuszem, to czeka cię dużo cięzkiej pracy, żeby spełnić radiowe standardy.
Co do studiów to trzy miesiące stażu/praktyki w porządnej redakcji dadzą ci więcej niż pięć lat studiów dziennikarskich, na których nie zdobywa się żadnej wiedzy. No może poza znajomością roku założenie największych brytyjskich dzienników.

I też niech pisze, dużo, bardzo dużo. Jestem na specjalizacji radiowej, mam kolegów w znanych rozgłośniach, więc akurat coś-niecoś wiem w tym temacie. Wszystko zaczyna się od pisania. Ale tak jak powiedział August - trzeba też pukać do rozgłośni i być gotowym na "przynieś-podaj-pozamiataj" dłuższy czas. Dużym atutem jest zawsze umiejętność montażu radiowego, warto się zakręcić wokół tego tematu. Aczkolwiek tendencja ze stacjami radiowymi jest raczej dołująca. Pewne radio - bez wymieniania nazwy - działające w aglomeracji warszawskiej w ogóle nie zatrudnia dziennikarzy. Prowadzisz serwis za darmo, a zarabiasz - uwaga! uwaga! - sprzedając po swoich audycjach reklamy w tymże radiu. Tak to wygląda

Sporo interesowałem się tym tematem w tamtym roku, również z powodu wyboru studiów i gdzieś taką opinię przeczytałem, że jeżeli np. ktoś ma dużą wiedzę o ekonomii, jest ekspertem w tej dziedzinie, to na pewno gazety czy stacje tv będą wolały nauczyć takiego kogoś warsztatu niż zatrudnić osobę mającą warsztat, ale bez żadnej konkretnej wiedzy. Jeżeli zaś chodzi o sport, to wystarczy zobaczyć ilu komentatorów w Eurosporcie czy Canal+ jest byłymi zawodnikami, specjalizującymi się w jednej uprawianej przez siebie dyscyplinie, którzy często nie mają nawet wyższego wykształcenia. Zresztą ten mechanizm dobrze opisuje Witold Domański (komentator Eurosportu i były szef tej stacji) na początku tego wywiadu, z dziennikarzem i forumowiczem, zresztą też bez studiów dziennikarskich http://www.youtube.com/watch?v=4z5-3TRT03g