Kolarstwo

[Kisik94]

Jest to chyba najbardziej nieprzewidywalny monument, bo może się on skończyć na kilka wariantów.

I wariant: słabe tempo na Poggio i klasyczna walka wielu sprinterów. Faworyci: Viviani, Gaviria, Groenewegen, Bennett, Ewan
II wariant : mocne tempo na Poggio ale nikt się nie urywa i walka w grupce 20-30 kolarzy. Tutaj Sagan, Kristoff, Van Avermaet, Alaphilippe, Trentin
III wariant: czyli urywa się na Poggio jeden lub kilku kolarzy i któryś z nich wygrywa. Cort, Alaphilippe, Gilbert, Kragh Andersen, Kwiatkowski

Ewentualnie mógłby się ktoś jeszcze pokusić o długi finisz, czyli zaatakować na lub tuż po zjeździe z Poggio. I tutaj bym widział większe szanse powodzenia dla Kwiatkowskiego. Zresztą tak próbował w 2016 roku. Jeśli miałbym wybierać co w tym roku się powiedzie, to myślę, że znów to może być atak solo lub grupki góra 4-5 kolarzy. Czyli wariant nr. 3, a stawiałbym chyba z tej piątki na Gilberta z takiego lekkiego zaskoczenia, bo kolarze z innych ekip będą raczej bardziej pilnować Francuza z ekipy Quick-Step. biathlonfan94 ma chyba na temat tego wyścigu inne zdanie .

[Bedrzich]

Mi się wariant 3 najbardziej podoba i nie ukrywam, że najchętniej taki wyścig bym obejrzał

[Kisik94]

Kwiatkowski pokazał się z dobrej strony. Trzecie miejsce i znów wygrał z Saganem . Alaphilippe wywiązał się z roli faworyta doskonale i wygrał. Ogólnie dość nietypowo się rozegrał wyścig, bo na Poggio uciekło 7 kolarzy, a kolejni dołączyli na zjeździe i płaskim i walczyła grupka kilkunastu kolarzy. Przeważnie były to albo mniejsze ( w tym na solo) albo większe grupy na mecie.

[Wesoly]

Czapki z głów przed Alaphilippe, to on zaatakował na Poggio i rozegrał finisz na swoich warunkach, nie czekając na nikogo. Sagan 4, ja już na prawdę nie wiem co się musi stać by on tutaj kiedyś wygrał, miał podane wszystko na tacy. Wyścig idealny pod jego charakterystyce, a zwycięstwa żadnego. Kwiatek świetnie, kolejne podium monumentu, być może na końcówce mógł się zachować inaczej, nie zjeżdżając na koniec grupki, ale ja nie grymaszę, zwycięstwo i tak było poza zasięgiem.

[Kisik94]

Michał pewnie po to zjechał na koniec grupy, by mieć większy komfort wyboru miejsca do sprintu, bo gdyby jechał w jej środku, to paradoksalnie miałby bardziej utrudniony finisz. Mimo to jadąc na końcu grupki nie zawsze może być wygodnie, co pokazała sytuacja Kwiatka. Początkowo chciał jechać lewą stroną drogi, po czym jak zobaczył, że się tam nie wepchnie, musiał zmienić na prawą stronę. Pewnie z Francuzem by nie wygrał tak czy siak ale Naesena by raczej ograł.

[Wesoly]

Oczywiście, że takie było założenie, tego typu zagrywka przyniosła mu powodzenia na Amstel 2015 i próbuje ją stosować na innych wyścigach. Podobnie było podczas L-B-L 2017, po którym sam mówił, że czuł się na tyle mocny, że ogra wszystkich na kresce, ale zaczął ekstremalnie późno i skończył 3.
Kwiatkowski sam powtarza, że na wiosnę liczy się dla niego tylko L-B-L i tam chciałby wygrać, a ja bym chciał by wreszcie był tam w optymalnej formie.To jest wyścig na limicie dla Kwiatka. Będzie mega trudno wygrać z Alaphilippe, Valverde czy Martinem.

[Kisik94]

Również na zwycięskim Clasica San Sebastian zrobił podobny manewr, z tym że tam miał słabszych sprintersko rywali. Cieszy mnie w tym sezonie plan Kwiatka do LBL. Zaczął sezon później niż zwykle, a co za tym idzie mniejsza będzie liczba przejechanych kilometrów. Myślę że ta świeżość pomoże mu w przejechaniu wszystkich podjazdów w czołówce i na tej zmienionej końcówce w Liege da radę sprintem ograć wszystkich.

[Wesoly]

LBL to taki zajączek za którym Kwiatek goni od początku kariery. Końcówka rzeczywiście sprzyja mu w tym roku bardziej, ale wcześniej jest co jechać i tego się obawiam. Ten wyścig dopiero pod koniec Kwietnia, wcześniej mamy masę fajnych brukowanych jednodniówek z Ronde na czele i nie ukrywam, że ten wyścig wręcz ubóstwiam. Kwintesencja kolarstwa.

[biathlonfan94]

Wiadomo, że brukowane klasyki są kwintesencją wiosny kolarskiej, ale na szczęście Kwiato wykreślił je ze swojego kalendarza. Co do MSR to w sumie jestem mega zaskoczony tym bardziej że jakiegoś rekordu podjazdu pod Poggio nie było. Moim zdaniem Michał miał ogromną szanse na 2 zwycięstwo, ale chyba przeszkodziło mu też to wahnięcie Naesena w końcówce prze co musiał zmieniać tor jazdy. A co do samego finiszu to często stosuje taktykę sprintu z większej odległości, bo on sam potrzebuje więcej dystansu żeby osiągnąć swoją maksymalną prędkość co każdy sprinter potrafi po 3-4 depnięciach.

[MarcinZal]

Przeglądając stare posty, natknąłem się na ten z 2018 roku i muszę powiedzieć, że Twoja analiza była naprawdę wnikliwa! Ciekawe, jak Maćek i Valverde rozwijali się przez te lata. Czasami warto wrócić do starych dyskusji i zobaczyć, jak przewidywania i opinie zmieniały się w świetle nowych wydarzeń. Dzięki za ten ciekawy wgląd sprzed lat!